 |
 |
به نام او
سلام سلام به همه ی دوستای گلم ...
خیلی وقت بود که می خواستم به روز کنم ولی دیگه دیگه ...
این حبه ی انگوری هم بعد از اینکه منو به فروش گذاشت خودش رفت ایران و 
... هی زندگی خوب ما رو گذاشتی سر کارو!!!هی می گیری ول می کنی ... می گیری ول می کنی
...عقد شنگول عهد و پیمان شکن هم 5 شنبه بود ... ایشالله مبارکش باشه 
خلاصه من موندم و یه دنیای غریبه ... خوب بگذریم ... نا سلامتی اینجا قرار بود بشه یه دفتر کوچیک خاطرات ... منم گشتم و گشتم تا قرعه به خاطره ی روز آخر مدرسه ها افتاد...
بدرود 12 سال محصلی ...
امتحان شیمی با تموم بدبختیا و فلاکتاش تموم شد (اصلا نمی خوام بگم امتحان شیمی هیچی حالیمون نبودا
... ولی از اونجایی که خداوند متعال بنده ی پرتلاش خودش و زیر امدادهای غیبی کمک و یاری می رسونه امتحان شیمی بد نشد ...)
روز قبل امتحان شیمی امتحانای دانشگاه رو داشتیم که اونم یه جورایی به خیر گذشت ...
خلاصه که وقتی آخرین نفر از امتحان شیمی اومدم بیرون دیدم همه ی بچه ها نیششون تا بنا گوش بازه ... این بچه ها همونایی بودند که قبل امتحان شیمی همگی سر اینکه کی آخر کلاس بشینه دعوا داشتندا 
... حتی عشق و علاقه ی وافر بچه ها به آخر کلاس باعث شد یکی از مسیوهای کلاسمون(معروف به پسر شجاع) صندلی انگوری رو از جاش بلند کنه
...
روز آخر تحصیلاتمون با یه عکس دسته جمعی با پایان رسید خیلی خشک و بی مزه ... اصلا انگار نه انگار که بابا ما با 12 سال تلاشهای شبانه روزی تونستیم به این مرحله از زندگی رسیدیم(بمیرم واسه خودمون)...
خیلی زوره که نه مدیر نه معاون و نه هیچ کدوم از معلما آدمو تحوبل نگیرند ... اصلا می دونید چیه ... هیچ کی ما رو دوست نداره ... کمبود محبت به چی می گن ؟!!! اگه پس فردا رفتیم خلاف شدیم کی می خواد پاسخ گو باشه؟!!!
نتیجه گیری ...
1.به امدادهای غیبی امید وار باشید.
2.از این پس به جای واژه ی شیمی از شیرینی استفاده شود.
3.به جای آنکه به تاریکی لعنت بفرستید یک شمع روشن کنید.
التماس دعا ... یا زهرا
نوشته شده توسط منگول
 |
 |
